Zengroep Oshida is één van de oudste zengroepen in Nederland. De geschiedenis gaat terug naar eind jaren zestig, toen vier Nijmegenaren elkaar ontmoetten in het oecumenisch vormingscentrum Pro Mundi Vita om op uitnodiging van de Jezuïet Karel Douven zazen te beoefenen. Die vier waren de Dominicaan Chris Smoorenburg, Wim den Biezen, Leon Claessen en Henk Hesselman. Inspiratiebronnen waren in die tijd Karlfried Graf von Dürkheim en de Duitse, in Japan wonende jezuïet Enomiya Lassalle. De gezamenlijkheid ervoeren de zenbeoefenaars in Abdij Maria Toevlucht in Zundert (onder leiding van abt Jeroen Witkam) en in conferentieoord De Tiltenberg, waar veel retraites plaats vonden.
Na een aantal jaren, in 1979 startte een eerste zelfstandig zenmeditatiegroepje. Eens per week kwam het onder leiding van Chris Smoorenburg in het dominicaner Albertinumklooster in Nijmegen bijeen. In het Albertinum richtte Chris een meditatieruimte in, op het oksaal van de grote kapel. Er was plaats voor 15 personen. Wekelijks waren er bijeenkomsten op dinsdagavond en tweewekelijks op zaterdag.
De groep groeide en na een verblijf van Chris in Japanse zenkloosters, gaf het provinciaal bestuur van de Dominicanen toestemming om de voormalige refter te gaan gebruiken als meditatieruimte (zendo). In 1992 kreeg de zendo officieel een naam: Zendo Oshida, naar de Japanse Dominicaan pater Vincent Shigeto Oshida. Pater Oshida was boeddhist en werd later ook christen en hij bezocht op uitnodiging twee keer de zengroep. Voor Chris Smoorenburg gold dat hij christelijk werd grootgebracht en later actief zenmeditatie ging beoefenen. Beide mannen waren dus in zekere zin een spiegelbeeld van elkaar!
Regelmatig werd in die dagen een zentoespraak (teisho) georganiseerd. Die werd gegeven door sprekers zoals de zenleraren Nico Tydeman en Ton Lathouwers. Indoloog en emeritus hoogleraar vergelijkende godsdienstwetenschappen Etienne Cornélis gaf vele jaren kennismakings-avonden voor de zengroep over oosterse religies en hun kernteksten. Uit die bijeenkomsten kwam later de leesgroep van Zengroep Oshida voort.
Begin 1990 viel de beslissing dat de theologische faculteit van de Katholieke Universiteit Nijmegen uit de gebouwen van het Albertinumklooster zou vertrekken. De universiteit gaf er colleges en had er ruimte in gebruik voor student-monniken uit het hele land, die colleges theologie volgden. Samen met het teruglopende aantal monniken, zat er voor de Dominicanen niks anders op dan het kloostergebouw op te geven. Zengroep Oshida was geen plaats meer en er werd nieuw onderdak voor de zengroep gevonden bij het Han Fortmann Centrum en de Studentenkerk.
Op 24 april 1995 passeerde de acte tot oprichting van de Stichting Zengroep Oshida. Naast de meditaties ontstond er een stilte wandelgroep en als voortzetting van de studieavonden een leesgroep. Er kwam ook een eigen bibliotheek, met boeken over zen en over zen en christendom en andere wijsheidstradities.
Drijvende kracht van zengroep Oshida tot zijn overlijden in 2015 was pater Chris Smoorenburg. Hij werd een bekend en veel gevraagd leraar zenmeditatie in Nijmegen en wijde omgeving. Veel inspiratie ervoer hij tijdens zijn reis naar Japan, waar hij in de Monastieke Interreligieuze Dialoog mee deed aan een uitwisseling met zenmonniken. Bijzonder was het bezoek dat Williges Jäger (1925-2020) bracht aan zengroep Oshida, alsook het bezoek van Muhō Nölke, Duitse abt van het Japanse zenklooster Antaiji. Williges Jäger was een Duitse benedictijner monnik en zenleraar en sinds 2003 spiritueel leider van de Benediktushof in Holzkirchen, Duitsland. De ontmoeting tussen zen en Christendom heeft Chris Smoorenburg altijd geboeid en gedeeld met veel bezoekers van de zenmeditaties. Deze interesse in dat snijvlak van de twee religies maakt dan ook deel uit van het DNA van de zengroep. De geschiedenis van Zengroep Oshida is beschreven in ‘Zengroep Oshida 1979-2009’ door Frans de Bont.